
"Σε μια εποχή οικονομικής και παραγωγικής κατάπτωσης, η περιοχή της Αιγιάλειας, δεν έχει και πολλά να αναδείξει, ύστερα από την τραγική αποβιομηχάνιση αλλά και την διάλυση - σταδιακά- της τοπικής αγοράς. Μετά την εγκατάλειψη της Πολεμικής Βιομηχανίας (Ε.Β.Ο) και τις λίγες λειτουργούσες επιχειρήσεις, ο τόπος οφείλει να επιστρέψει στην ιστορία και τις ρίζες του, βρίσκοντας ξανά την ταυτότητά του, με γόνιμο και αποδοτικό τρόπο.
Τα τελευταία χρόνια, παρότι η Αιγιάλεια είναι μια κατεξοχήν αγροτική περιοχή, η "μόδα" της εποχής την παρέσυρε στο να απολέσει τα χαρακτηριστικά της, αφού οι περισσότερο έψαξαν να βρουν "απάγκιο" στο δημόσιο ή σε κάποιο μεγάλο εργοστάσιο. Κι όμως, με τα χρόνια, εγκαταλείφθηκε και από το Κράτος εν μέρει, η μοναδική "Κορινθιακή Σταφίδα", που αποτέλεσε - δεκαετίες πριν - τον πλούτο όλης της χώρας, έζησε δε οικογένειες και μαζί με το ελαιόλαδο, πρόβαλε το Αίγιο και την Αιγιάλεια ανά τον κόσμο.
Σήμερα, που η περιοχή και η χώρα παράγει ελάχιστα, η "δική" μας σταφίδα αντέχει και περνάει κατά χιλιάδες τόννους τα σύνορα. Οι αγρότες μας , η Εταιρεία "Κουνινιώτης" και ιδιαιτέρως μέχρι και σήμερα ανοδικά η "Παναιγιάλεια Ένωση Συνεταιρισμών" (ΠΕΣ) συνέβαλαν τα μέγιστα και σήμερα προσφέρουν πάρα πολλά στην τοπική οικονομία αλλά και στον εξαγωγικό τομέα της Ελλάδας.
Η πολιτεία θα πρέπει να προστατεύσει τον παραγόμενο αυτό πλούτο και να συνδράμει γενναία στην παραγωγική του διαδικασία, στην διάθεση και πώλησή του, με αξιοπρεπείς τιμές, διευκολύνσεις καλλιεργητών και πολλαπλά κίνητρα επιστροφής στη εύφορη γη της Αιγιάλειας. Απ' αυτή την εθνική επένδυση έχουν να κερδίσουν άπαντες".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου